Voor het werk de hort op

Ik zit in de koffietent op de hoek te wachten op Zaïra, een 43-jarige internationale truck-chauffeuse uit Italie.

Zo’n tent is gewoon open, heeft wel een dak, geen muren. Met heerlijke loungestoelen.

Deze week heb ik mijn werkadres in Siem Reap, in verband met de halfjaarlijkse staff meeting. Het is werkelijk indrukwekkend zoiets in een andere cultuur mee te maken. Ik leer zo de organisatie ook in een rap tempo kennen. In nederland zou het onvoorstelbaar zijn, om met 20 personen 4 dagen te vergaderen. Tuurlijk, bij ons ligt de efficiency lat een stukje hoger.

Maar ik zie heel betrokken mensen, die de women empowerment aan het hart ligt. Niet allemaal vrouwen, ook een aantal mannen. We doen ook projecten op gebied van livelyhood, zeg maar kleinschalig boeren. Voor veel vrouwen een goede manier naar een stukje zelfstandigheid, een extra bron van inkomsten en tevens ook zelf meer te eten te hebben.

Daarnaast is er een project “Good men network”, om de mannen te emanciperen. Mannen raken bewust, veranderen hun attitude richting hun vrouw. Ze ervaren dat het tot stressreductie leidt. En door mee te helpen in de huishouding, ipv te niksen, en de vrouw de gelegenheid te geven een stukje inkomen te genereren, krijgen ze het er beter op. Allemaal goede redenen om te emanciperen 😉.

Zaïra is er nog niet. Een paar tafeltjes verder zie ik een westerse man een punt maken tegen een ober, die blijkbaar had gezegd, de volgende keer gratis eten en drinken. Hij herhaalt het wel 3x. Enfin.

Wat ook indruk op me maakt zijn de savinggroups. Vrouwen werken samen om meer controle op de markt te krijgen. Ze hebben dan geen tussenhandelaar meer nodig, ze regelen het zelf wel. Ook sparen ze samen geld. Iemand die wil investeren, kan bij hen geld lenen, tegen lagere rente dan bij de bank. Ze verdienen er op, en ze bouwen daarmee ook de savinggroup uit. Eigenlijk werken ze toe naar een coöperatie. Deze groepen zijn twee jaar geleden opgericht in diverse dorpjes, en de beste groepjes werken echt al uitstekend!

De serveerster komt vragen of ik nog wat wil drinken. Dat hoef ik niet want Zaïra komt zo. Meteen daarop zie ik in mijn ooghoeken iemand een nederlaag incasseren door verschillende keren de schouders op te halen, zo van “was te proberen”. Het is die westerse man. Dan pas krijg ik in de gaten dat de serveerster namens hem mij een drankje was komen aanbieden. Pfff, daar ben ik mooi vanaf gekomen…… Hoe haalt hij het in z’n hoofd! …….Zou mijn haar niet goed zitten? ……Eikel.

Op field visit spreek ik de vrouwen die profijt hebben van Banteay Srei. Vrouwen uit zo’n savinggroup. Ook een vrouw die met behulp van middelen aan latrine kon aanschaffen. Ik had het al vaker gelezen, maar pas als ik daar ben dringt het volledig tot me door. Deze mensen hadden geen toilet. Ze woonden een beetje afgelegen en deden hun behoeften gewoon in de bushbush. Naast dat je ieder mens gewoon een wc gunt, was het ook nog gevaarlijk, mn ivm slangen. Heftig hoor. Ik krijg heerlijke kleine kokkeltjes, gegaard in pepers, en een soja coconutdrink, ook erg lekker (en ik ben er niet ziek van geworden 😉).

Zaïra arriveert eindelijk, ze had even moeten zoeken. We gaan naar mijn hostel om een tuktuk naar het circus te nemen. De receptioniste loopt mee. Ik vraag aan de chauffeur hoeveel. 5$. Jaja, 5.000 riel zul je bedoelen (=1,25$). Receptioniste  verschrikt, dat is veel te weinig. En weg is ze. Ik vraag aan de chauffeur hoeveel dan. 3$. Ok. Ik roep Zaïra, en ik merk dat er allerlei bedienden naar buiten komen en lachend naar mij kijken. Nou ja.

Tuktuk brengt ons naar het circus. Ik betaal, en met twinkelende ogen zegt hij, dat hij een volgende keer weer graag voor mij rijdt. Ja zo dwing je hier respect af.

Het circus is fantastische. Een Cambodjaans Cirque du soleil. Misschien niet zo vernuftig, maar wel met heel veel plezier!